Om mijn batterijen op te laden, creëer ik graag. Want wanneer mijn handen bezig zijn, stopt mijn hoofd met denken. Pure magie! Dit weekend gunde ik mezelf een moment van rust dat ook de gevleugelde vrienden in mijn tuin gelukkig zal maken: ik maakte twee lekkere vogelkransen.
Eerste krans: een kapstokmodel met pindanoten
Voor de eerste krans gebruikte ik een oude metalen kleerhanger, die ik langs beide kanten uit elkaar trok tot er een grote ring ontstond. Daarna knipte ik met een nijptang de draad ongeveer drie centimeter rechts van de metalen haak af.
Met dat stuk van drie centimeter maakte ik een lus: door het uiteinde naar de haak toe te buigen, creëerde ik de sluiting van de hanger. Toen begon het leuke werk: ik reeg ongepelde pindanoten (dus niet bewerkt) over de volledige omtrek van de draad. De metalen draad was stevig genoeg om door de pel van de noten te prikken. Ik had wel een dikke naald met een groot oog klaargelegd om eventueel te helpen, maar die bleek overbodig.
Toen er nog zo’n 3 cm draad overbleef, maakte ik eenvoudigweg een nieuwe haak die ik in de eerste haakte. Krans gesloten! Als je extra versiering wil toevoegen ter hoogte van de haak, leef je gerust uit. Zelf hield ik het simpel. Ik hing mijn eetbare creatie in een boom in de tuin.
Tweede krans: de eetbare versie
De tweede, volledig eetbare krans, vergde wat meer tijd. Ik kocht amandelen, pompoenpitten en cranberry’s, maar ook 800 gram vogelzaad. Verder gebruikte ik twee blaadjes gelatine, 75 gram bloem, een kopje gelatinepoeder, een halve kop maïsstroop en een glas water. En natuurlijk mijn Bundt cakevorm – eentje met een gat in het midden.
Ik beboterde de vorm royaal en strooide er de drie soorten zaden in. Vervolgens mengde ik de bloem met het water en de maïsstroop en voegde daar alle zaden aan toe. Met wat warm water loste ik de gelatine op en mengde die onder het geheel. Daarna goot ik alles in de bakvorm en zette het in de koelkast: minstens acht uur moet het opstijven tot een stevige massa.
Resultaat
De krans bleek behoorlijk zwaar, dus zette ik hem uiteindelijk op een bord op de smeedijzeren tafel achteraan in de tuin. De vogels kunnen er gewoon op landen. Eerlijk? Misschien was ik er wat te vroeg bij… Het is waarschijnlijk nog niet koud genoeg om ervoor te zorgen dat mijn eetbare krans lang stevig blijft. Maar we zullen zien! In het slechtste geval begin ik gewoon opnieuw, midden in de winter – maar dan ben ik nu alvast goed voorbereid!
Open Immovlan