De deur naar de kelder is al een tijdje niet in al te goede staat. Maar aangezien het ‘maar’ de deur naar de kelder is, doe ik altijd alsof ik niet zie dat ze beschadigd is. Ik denk altijd dat enkel wie zich onder het huis wil wagen, de schade zal zien. Een behalve de man die eens per jaar de meterstanden komt opnemen, ben ik verder de enige!
Maar toch moet ik toegeven dat er echt een gat zit in deze deur. Ze is immers hol. Twee panelen met daartussen enkel lucht. Licht, maar niet stevig. Er was was dus enkel een ongelukkige tik op de deur nodig en bam. Ik moet zeggen dat ik, als ik dingen naar de kelder verplaats, niet altijd de meest voorzichtige persoon ben. Bovendien is er niet veel manoeuvreerruimte.
Uiteindelijk besloot ik het gat te dichten. Ik had niet al te veel stress: omdat het gat zich aan de kelderkant bevond, was het niet erg als ik mijn werk niet perfect deed. In de kelder vond ik het ideale product: isolatieschuim. Ik spoot het rechtstreeks in het gat en liet het een nacht drogen. Als het schuim droogt, zet het een beetje uit, zodat er een klein hoopje hard schuim uit het gat stak.
Chirurgische ingreep
Met een breekmes sneed ik plakjes schuim weg om het gat wat dieper te maken. Het doel? Het schuim wat lager te maken dan het oppervlak van het deurpaneel. Ik ga niet doen alsof dat zonder problemen ging: mijn mes gleed uit en op het moment van schrijven is ook mijn duim hersteld. Wees voorzichtig!
Ik bracht tenslotte een mooie laag pleister aan over het uitgeholde schuim, en maakte het zo veel mogelijk gelijk met de deur. Hoe minder het pleister uitsteekt, hoe minder ik daarna hoef te schuren. Met het schuurpapier kon ik het geheel perfectioneren: toen ik er met mijn hand over ging, voelde ik geen ruwheid of verschil in dikte meer. Geweldig!
Nu moet het hele paneel natuurlijk geverfd worden. Fris. Schoon. Maar ik wacht nog even. Ik heb binnenkort wat meubels om naar de kelder te brengen, als je begrijpt wat ik bedoel…
Open Immovlan