Op het internet of in boeken worden natuurlijke methoden verspreid die niet altijd even efficiënt zijn. Vaak hebben ze zelfs tal van nadelen.
Onkruid met zout bestrijden
Grootmoeder zei weleens dat je zout moet gebruiken om komaf te maken met onkruid. Dat klopt, al zijn de nadelen ook niet gering. Zout veroorzaakt immers ongewenste effecten zoals het doden van een groot deel van de micro-organismen in de bodem. Bovendien zal er maanden- of zelfs jarenlang niets groeien op met zout behandelde grond als de dosering te hoog is. Gebruik dus maar beter geen zout maar ga op de traditionele manier te werk: handmatig wieden…
Lieveheersbeestjes
Deze insecten hebben hun efficiëntie in de strijd tegen bladluizen bewezen. Ze worden verkocht in tuincentra, soms in de vorm van larven. Het probleem is dat deze lieveheersbeestjes over het algemeen van Aziatische afkomst zijn. Het zijn soorten die zich zeer goed aan ons klimaat aanpassen maar zich ook zeer snel voortplanten en dit ten koste van inheemse soorten. Om de ongecontroleerde toename van Aziatische lieveheersbeestjes te voorkomen, mag je ze dus niet in de tuin introduceren. Wil je er toch, zorg er dan voor dat het om lokale lieveheersbeestjes gaat of vang ze in het wild.
Verlicht de bodem met zand
Deze methode wordt vaak aanbevolen om een kleiachtige bodem lichter te maken maar een goed idee is het niet. Zand en klei vermengen zich namelijk niet goed en bij aanhoudende regen – ook al is het maar voor even – zal zich aan het oppervlak een zeer harde laag vormen. Groenbemesting, regelmatige compostering en permanente bodembedekking zijn meer geschikte oplossingen.
Biervangers voor naaktslakken
Bier trekt slakken aan en je kan ze verdrinken in bakken die in de buurt van de te beschermen planten staan. Een effectieve valstrik, dat wel, maar wel een met een onbedoeld effect heeft. De aantrekkingskracht van bier is namelijk zo groot dat slakken van veraf, die anders nooit in je tuin zouden zitten, er zullen opdagen. Pas dus beter een minder "extreme methode" toe, zoals een verbrijzelde eierschaalbarrière.