Kleur is leven. En ik wil dat mijn huis vrolijk sprankelt. Daarom heb ik de muren voorzien van een laagje opvallende verf. Eendengroen, framboos, perzik, … Je zou er honger van krijgen! Met wit natuurlijk, om alles te verzachten.
De enige kleur waarvan ik nooit verwacht had dat ik ze op de muren zou zetten, is zwart. Geen licht. Een opgesloten gevoel. Een triestige sfeer. “Noir, c’est noir!” zong Johnny! En toch…
Een keuken in de rouw? Niet helemaal…
Toen ik laatste in de nieuwe, zwarte keuken van vrienden binnenstapte, was ik meteen verkocht. Heel kleine tegeltjes in glinsterend zwart bedekten een muurpaneel, bij wijze van buffetkast. De meubels waren ook volledig omringd door zwart. Zwart gelakte frigo, zwart marmeren werkblad, schuiven en kastdeuren in mat zwart. Het totaalplaatje. En geloof me vrij, het zag er heel chic uit! In tegenstelling tot wat ik verwacht had, werd ik er niet gedeprimeerd of opgejaagd van. In tegendeel! Het was zelfs rustgevend. En vooral ook elegant en verfijnd.
Een openbaring
In zo’n keuken lijkt zelfs een simpele handeling als een gebraden kip uitpakken en een pot appelmoest openen gesofisticeerd. En sexy. Je krijgt zin om “Champagne!” te roepen voor je je schort aantrekt. Een ware openbaring!
Ik moet wel toegeven: hun huis is geen kleintje. Denk maar eerder richting een kasteel. De kamers zijn enorm en in de keuken is er evenveel licht als in mijn hele woning! Die kleur zal in mijn keuken, waar je moet jongleren met borden door plaatsgebrek en je in vreemde bochten moet wringen om de frigo en de oven tegelijk open te doen, zeker niet zo goed zijn uitgekomen.
Noir, c’est noir?
Bij hun thuis is dat zwart geweldig! Bij mij thuis is dat zeker niet zo het geval. Huizen lijken op hun eigenaars zeker? Sommige stijlen passen perfect en andere weer niet. Maar zwart vergeet ik zeker niet meer!
Open Immovlan