Van de oudheid tot de middeleeuwen aten mensen met hun handen. Het eten werd letterlijk met de vingers in de mond gestopt, net zoals dat vandaag de dag nog steeds gebeurt om couscous te proeven in de Maghreb.
Afhankelijk van de regio werden verschillende middelen gebruikt om hun monden en handen af te vegen. De Spartanen gebruikten kleine stukjes brood, de Kelten hooi en de Romeinen de lakens die de bedden bedekten waarop ze languit lagen te eten.
In de Middeleeuwen verscheen het tafelkleed. Aanvankelijk was zo’n doek alleen voorbehouden voor de tafel van de heer des huizes. Enkel mensen van dezelfde rang of prestigieuze gasten hadden het voorrecht om dit tafelkleed te delen.
De schragen waren bedekt met grote stukken stof waarvan de zijkanten werden gebruikt om hun mond en vingers af te vegen. Het servet werd dus letterlijk geïntegreerd in het tafelkleed, tot de 16de eeuw. In de 18de eeuw was het zelfs gebruikelijk bij rijke families dat servetten tussen de verschillende gangen werden vervangen. Tot dan toe waren ze wit en onversierd.
Iets te vieren?
Als ik gasten uitnodig voor een diner, is de tafel dekken één van de leukste voorbereidingswerken. Ik start altijd met het tafelkleed over de tafel te laten vliegen om er geen vouwen in te maken. En omdat het leven zelf een feest is, mag zo’n tafellaken zeker gedecoreerd worden.
Open Immovlan