Onlangs kwamen we van de winkel terug met een onverwachte aankoop in de vorm van een vuurkorf met bijhorende houtbriketten en aanmaakblokjes. Mijn man was al even opgewonden als onze kinderen. Ik bleef daarentegen oproepen tot voorzichtigheid. Want als zij met vuur bezig zijn, is het mijn taak om de boel nog meer dan anders te superviseren…
Ik heb de sfeer verpest…
Omdat we niet zo veel ruimte hebben voor ons "vuurwerk", en ik de opstelling ervan altijd te dicht bij dit of dat vind, was ik goed op weg om de sfeer voor het hele gezin te verpesten. "Die boomtak daar, die kan in brand vliegen, nietwaar?" Of "de pvc van de deur van de schuur, begint dat niet te warm te worden?"… Ik geef toe, ik ben niet de gemakkelijkste en een absolute controlefreak. Maar we moeten nu eenmaal voorzichtig zijn, of niet soms? Als je met vuur speelt, loop je het risico om je te verbranden. Niet mijn woorden…
Zoals bij de indianen?
In een mum van tijd gingen mijn kinderen, nog steeds in extase, de paar dozen halen die nog in de schuur stonden. Schoendozen, samen met een stapel oude kranten. Het vuur knabbelde aan alles. We hebben ons er rustig omheen gesetteld en gekeken hoe het de briketten en de papieren verslond. Dat was duidelijk mijn favoriete deel. Het voelde een beetje aan alsog we in een raad van indianen zaten, die in stilte zitten en met hun ogen praten. We hadden een vredespijp kunnen laten rondgaan als een teken van vriendschap en nieuwe rust. Het was magisch. Alleen het geluid van het knisperende hout en de rode gloed die daarbij hoort. Wat een show, en dat allemaal in onze tuin!
Een mooie, maar vreselijke smeerlap…
Na het mooie schouwspel werd duidelijk dat we niet voor de meest praktische vuurkorf hadden gekozen. Zijn rand is gemaakt van metalen latten die uit elkaar staan, wat erg leuk is om naar te kijken vanwege het diepte-effect, maar vreselijk om schoon te maken. En natuurlijk vallen de assen niet alleen in de gietijzeren plaat die ze moet verzamelen. Dat zou te idyllisch zijn. Mijn vuurkorf laat ze liever in het rond vliegen, de smeerlap.
De moraal van het verhaal…
In de ochtend vonden we een grijs terras van as. Ik verzeker je dat de noodzakelijke reiniging niet in verhouding stond tot het plezier van de voorgaande avond. Ik heb gevloekt, daar mag je zeker van zijn. Kortom, als je zelf zo’n sfeerbrenger in je tuin of op je terras wil plaatsen, denk dan héél goed na over wat je koopt.
Open Immovlan