Ik had er nog niets over verteld, maar onlangs hebben we bij ons thuis nieuwe frames voor de ramen gestoken. Niet allemaal, welteverstaan, enkel aan de achterzijde van het huis. Toen we het tien jaar geleden kochten, hadden we nu eenmaal niet genoeg centen om alles in één keer te doen…
Nieuw raamwerk steken, lijkt misschien een eenvoudige opdracht maar niets is minder waar. Eerst en vooral moet je al weten wat je wil. De dikte van de beglazing, de kleur en het materiaal van de kozijnen, al hebben we nog het meest getwijfeld omtrent de grootte van de ramen.
Tot dan toe was de beglazing in ons huis redelijk klassiek: elke "raamruimte" werd gehalveerd (of in drie, afhankelijk van de breedte) en de glazen in dezelfde ramen waren gelijk van afmetingen. De rechterzijde kon volledig worden geopend of met behulp van een eenvoudige handgreep worden gekanteld, terwijl de linkerzijde meestal gesloten bleef.
Veranderen? Waarom veranderen?
Toen de aannemer voorstelde om de zaken anders aan te pakken, vond ik dit – zoals altijd – geen goed idee. Hij stelde namelijk voor om telkens een grote enkele ruit te plaatsen voor ramen die uit twee delen bestaat. Al aan het visualiseren?
Ik zag het nut er niet van in. Het was heel goed zo. Het enige wat ik nodig achtte, was het vervangen van het hout van de oude kozijnen met daarin enkele beglazing door pvc en isolatieglas.
Toch ja gezegd…
Gelukkig heb ik als eeuwige twijfelaar altijd moeite gehad om beslissingen te nemen. Ik aarzel, stel zaken uit, raak zelfs in paniek… "Nee" zeggen, vind ik al even moeilijk. Dus je raadt het al: ik heb het voorstel van de aannemer geaccepteerd zonder echt te weten wat ik erover moest denken…
Eens alles geïnstalleerd was, kon er zowaar een vreugdedans vanaf. Want wat was het resultaat mooi! Het perspectief, het gevoel van grootsheid en ruimte… Ongelooflijk als je bedenkt dat de afmetingen van de ramen precies hetzelfde waren.
Neus in de gootsteen en ogen in de tuin…
Het raam dat nu het "leukst" is, bevindt zich pal boven het aanrecht. Als ik de afwas doe, heb ik nu een bijzonder mooi uitzicht op de tuin. Geen dikke witte contouren van de ramen meer, en de tuin lijkt zelfs groter…
Gelukkig kan ik geen "nee" zeggen…
Conclusie? Soms is het goed om te aarzelen en niet te weten hoe je "nee" moet zeggen!