Mila: “Deze keer is mijn gazon niet meer vervloekt!”

Zeven jaar geleden heb ik een coniferenhaag die zich over de helft van mijn tuin uitstrekte en zo de rest van de tuin in de schaduw zette, laten weghalen. Daarvoor is een professionele tuinman langsgekomen. Sindsdien bleven er in het gras enkel nog wat sporen achter van zijn vroegere grandeur: enkele stronken die met de grond gelijk gekapt waren en die deel uitmaakten van het landschap…

Maar stronken zijn echt verdomd vervelend. Hoe vaak de messen van de grasmaaier zich hebben kapot gereden op de wortels is niet op één hand te tellen! Telkens weer dachten we dat het wel zou gaan en telkens weer bleek dat we te dichtbij waren gegaan… En bam, het was weer zover! We vloekten eens en namen een hamer ter hand om het vervormde ijzer weer in model te slaan. De enige die van die wortels hield, was de kat. Vermoedelijk vond hij het wel tof om eens wat hoger te staan.

Deze keer zitten we goed!

Maar nu heb ik een ongelooflijk nieuwtje te delen met jullie: gisteren zijn de wortels van de dennenhaag uit de grond gekomen. Zomaar, zonder enige moeite. Ik was net bezig het gras dat in de buurt groeide met een schaar te knippen: een tijdverdrijf zoals een ander. Om recht te staan, steunde ik op de rand van de stronk. Paf. De rand van de wortel zakte ineen, verkruimeld in stukjes zacht hout. Ik heb overal gevoeld en mijn man geroepen.

Hercules, ben jij dat?

Het daaropvolgende halfuur heeft hij op zijn knieën in het gras doorgebracht. Hup, een wortel. Hup, nog een wortel. Wat getrek en geduw en de wortel lag in zijn handen. Mijn Hercules, voor mij alleen! Zo opwindend! De natuur heeft er zeven jaar over gedaan om het harde hout week te maken en de compacte stronken tot schilfers te reduceren. Het lijkt erop dat vooral de mieren al die tijd in stilte gewerkt hebben: het hout was volledig doorboort en overal waren gangen gegraven. Hercules werd aangevallen door boze mieren die over zijn onderarmen liepen. Maar hij heeft opnieuw gewonnen.

Gazon of bloemen?

Onze grasmaaier gaat blij zijn. Gedaan met die hamerslagen op zijn messen! En wij zullen eraan moeten denken de gaten in het gazon op te vullen. Of er bloemen in te planten. Spannend!