Mijn dochter was buiten met krijt aan het tekenen. Ballonnen, zonnen, regenbogen, hartjes en de tekst "Ik hou van je", allemaal in het roze. Heel lief en mooi natuurlijk, al was de locatie iets minder goed gekozen.
Alles roze dus, vlak voor de voordeur en over een groot gebied. Ik zou elastische benen moeten hebben om daar overheen te stappen zonder iets te raken.
Een slechte moeder?
Het goede weer speelt me parten. De fresco blijft intact, al dagen intussen. Ik heb er zelfs al aan gedacht om er emmers water op leeg te gieten, maar da’s niet goed voor mijn moederhart. Dus blijf ik maar stuntelen en springen op de stukken stoep die ongekleurd zijn, wat natuurlijk lang niet altijd lukt. Het resultaat: de donkere vloer van onze hal blijft zich met krijtresten vullen.
Waarom dit me zo lastig maakt? Ik had mezelf voorgenomen om ons huis opnieuw in te richten. Heel sjiek, zoals in glanzende interieurtijdschriften, maar dat gaat natuurlijk niet als er overal roze strepen blijven opduiken.
Eerlijk is eerlijk…
Misschien overdrijf ik. Enerzijds omdat mijn dochter zich kostelijk amuseert en ze al doende geen schade aanricht, anderzijds omdat het resultaat van mijn dromen misschien toch niet realistisch is. Daarbij, in die huizen is veel stijl, maar geen leven aanwezig. Bij ons wel: een kat die af en toe een vaas omverloopt, een man die zijn vuile schoenen niet meteen uittrekt, een dochter met een liefde voor krijt… Dat zie je niet in de boekjes!
Open Immovlan