Er zijn niet veel dingen waar ik voor terugdeins. Maar in huis is er toch wel één taak waar ik mij niet aan waag: de ramen wassen. Niet omdat ik niet op een kruk durf te staan of omdat ik mijn handen niet wil vuil maken. Nee.
Het zit eigenlijk zo: mijn ramen zijn vuiler na hun wasbeurt. Als de ramen vuil zijn, zijn ze overal vuil. Een uniforme vuilheid. Vuil heel mooi verspreid. Maar nadat ik er met mijn vod ben langsgegaan, is die uniformiteit verdwenen en lijken mijn ramen meer op een patchwork. Sporen van water, sporen van de vod, sporen van de aftrekker. Het is echt afschuwelijk. Met een ervaren oog bekijk ik de dubbele ramen. En nog eens. En nooit is het in orde. Afhankelijk van de hoek en de lichtinval merk ik altijd dat de ramen niet zo proper zijn als ik had gedacht en vind ik weer nieuwe imperfecties.
Hoe meer ik wrijf, hoe wanhopiger ik word
Resultaat? Ik ben altijd slechtgezind als het weer tijd is voor dit klusje. Het is de enige onderhoudstaak waarvan ik me niet beter ga voelen. Ja, ramen wassen is een kunst. Meestal bel ik dan ook een bedrijf dat jaarlijks alle ramen komt doen. Op 30 minuten maakt die meneer perfect schoon. Zelfs de moeilijk bereikbare velux op zolder. Hij doet het raam open, smijt er wat zeepsop op, wrijft er wat op en hij is klaar. Geen druppel op de grond. Terwijl ik onder elk raam een doek moet leggen om al dat druipende water op te vangen.
Een mannenzaak?
Ik herinner mij nog dat mijn vader toen ik klein was de ramen waste. Hij sproeide vloeibare zeep en schoonmaakazijn op de vensters en wreef er met een krant over. Hij ging heel nauwkeurig te werk! Met een adembenemend resultaat. De ramen waren zo transparant dat het leek alsof de ramen openstonden. Dat duurde wel maar totdat de kat er zijn pootjes tegen zetten om naar buiten te kunnen.
Hier ook houdt mijn man zich bezig met dit karwei. Hij is groter dan ik en hij jaagt zich minder snel op in dit soort dingen. Het is trouwens schattig om hem bezig te zien als glazenwasser. Met het puntje van zijn tong uit zijn mond, zoals kinderen als ze iets leren op school. Als je erover nadenkt, zijn liefdesverhalen ook vaak verbonden met ramen. Romeo klom op het balkon van Julia; mijn man beklimt mijn ramen. Helemaal hetzelfde! Hij wrijft ook wat, vol passie. Om zijn ruitenvrouw te plezieren!
Open Immovlan