Bij een woninghuurcontract moet de huurder zijn domicilie in principe vestigen op het adres van de huurwoning. Maar wat gebeurt er als hij dat niet doet? Moet de verhuurder dat dan zomaar aanvaarden en wat kan die desgevallend doen?
Het gebeurt wel eens dat een huurder die een woning of appartement huurt in het kader van een woninghuurcontract zijn domicilie niet op het adres van de huurwoning zet (en dat elders laat staan). Maar wist je dat daar gevolgen aan kunnen verbonden zijn?
Er kunnen financiële gevolgen zijn
Als de huurder zijn domicilie niet vestigt in het huurpand en er bestaat een regeling rond de belasting voor een tweede verblijf op de locatie waar de huurwoning gelegen is, dan bestaat het risico dat de verhuurder zo’n belasting opgelegd krijgt. De verhuurder heeft dan goede argumenten om die belasting op zijn beurt terug te vragen van de huurder.
Ontbinding?
De huurder die zijn domicilie niet op de locatie van de huurwoning zet loopt tevens het risico dat de verhuurder zegt dat hij zijn huurdersverplichtingen niet nakomt. De verhuurder zou dan zelfs naar de rechtbank kunnen stappen om daar de ontbinding van de huurovereenkomst te vragen. Weet trouwens dat er rechters zijn die in zo’n verhaal ook meegaan en de ontbinding van de huur om die reden ook uitspreken.
Sneller buiten
Nam je als huurder je domicilie niet in het pand en ontbindt de vrederechter de huur om één of andere reden, dan loop je ook het risico dat de rechter de verhuurder sneller toelaat om tot een uithuiszetting over te gaan.
Open Immovlan