Ik ben bijzonder nostalgisch van aard. Ik neem het verleden overal mee naartoe. Ik krijg het dus niet over mijn hart om oude fotonegatieven en dia’s uit mijn jeugd weg te gooien. Al jaren staan ze daar, in een doos, nodeloos te wachten.
Onlangs bladerde ik door een tijdschrift en kwam een fantastische dia-lamp tegen. De lampenkap bestond helemaal uit herinneringen. Een toren van zwarte cirkels met de kleur van de dia’s dansend in het midden. Fotonegatieven, de een naast de ander. En dan boven elkaar gerangschikt. Magisch en mooi!
Mijn beurt!
Ik was helemaal klaar om het avontuur ook aan te durven. Maar zonder het ingewikkeld te maken.
Dus kocht ik een mooi formaat nachttafellampje met een witte plastic kap. Dat wit plastic is erg belangrijk. Om zoveel mogelijk licht door te laten. Daarna knipte ik een vel dun zwart karton op de maat van de lampenkap. Ik tekende er uitsparingen op die ik uitknipte: het leek op een raster. Een zwarte strook, een uitgesneden strook. En zo verder.
Daarna lijmde ik de dia’s rand tegen rand op het zwarte vel. Het kiezen van de mooiste exemplaren was voor mij het moeilijkst. Ik wilde ze allemaal gebruiken! Ik hoefde enkel nog het vel karton om de plastic kap wikkelen en het op zijn plaats te lijmen. Natuurlijk koos ik een heel felle lamp, zodat de negatieven zo goed mogelijk zouden opvallen.
Het resultaat?
Een unieke, gepersonaliseerde lamp! En hartverwarmende momentopnames van vroeger als ik er naar kijk. Ik denk dat ik ze in mijn leeshoek zet, bij het voetenbankje. Een sfeervolle lamp vol emoties!
Open Immovlan