Een vriend van me, Cédric, is een krak. Een krak in recyclage, een krak in dingen bouwen. Zijn meest recente verwezenlijking? Een serre, gemaakt van tweedehands ramen die hij online kocht.
Hij plaatste hier en daar advertenties. En ging ophalen wat hem aangeboden werd. Kapotte raamkozijnen waar mensen vanaf wilden. Kozijnen die op de vuilnisbelt zouden belanden omdat er gloednieuwe geplaatst werden. Afgedankte ramen die hij met talent heeft vertroeteld en gerangschikt.
Nieuw gemaakt van oud!
Twee schroeven hier, twee schroeven daar. Hij moet echt goed zijn in het bouwen van kaartenhuisjes. Want het leek wel kinderspel. In één weekend bouwde hij zijn serre van de grond af op. Zijn vrouw werd niet eens enthousiast. Ze was er te veel aan gewend, denk ik. Ik sprong op en neer. Te veel onder de indruk!
Natuurlijk bouwde hij ook een citerne die regenwater opvangt en zijn kerstomaten en wilde aardbeien water geeft. Heel simpel.
Een serre om in uit te rusten?
Ik zei hem dat hij er nog één moest bouwen, alleen maar om te dagdromen: een serre waarin hij één of twee ligstoelen zou kunnen zetten. Een oude radio, een goed boek, een glas frisse wijn en klaar is kees. Een plek waar het warm is en waar hij kan rusten en bloeien als een rode vrucht. Hij zou tropische bloemen achter de ramen kunnen zetten. Of nog beter: zand over de hele vloer. Om een vakantiebubbel te creëren aan het eind van de tuin.
Maar Cedric houdt te veel van doe-het-zelven. Zijn geluk is om werk te doen dat alles mooier maakt. En de voldoening van het voltooide werk. Maar ik, ik zal voortaan vaker te vinden zijn in de heerlijke tuin van mijn vriend!
Open Immovlan