Ik haal mijn stofzuiger steeds minder graag boven. Het is triestig om het huishouden te doen en een vieze geur achter te laten, toch?
Toegegeven, ik verzorg mijn stofzuiger niet enorm goed. Hij slaapt in de kelder en eet kilo’s stof zonder dat ik ooit zijn keel uitspoel. Zijn slechte gezondheid is dus mijn schuld, ik weet het.
De stofbak leegmaken maakt me ziek. Ik hoest, snotter, huil. Ik moet dat buiten doen of ik ga dood. Maar goed. Wat moet, dat moet. Dus ik heb het gedaan. Daarna ben ik met een doek met huishoudalcohol door de stofbak gegaan. Een eerste keer, ik geef het toe.
Ik weet dat het aangeraden is om af en toe de (flexibele en harde) buis van de stofzuiger choon te maken door er onder de douche warm water in te gieten, maar dat is er te veel aan voor mij!
Ik heb mij dus eerder geconcentreerd op de filters van mijn vriend: ik heb de schuimplaten weggehaald en in erg warm water gewassen. Ik bespaar je de beschrijving van de kleur van het water. Ik heb het goed laten drogen en weer geïnstalleerd.
Daarna werd het leuk: op de vloer heb ik twee soeplepels natriumbicarbonaat gelegd en die heb ik opgezogen. Een mooie manier om de binnenkant van het apparaat te zuiveren. En voor een glamoureuze touch heb ik wat essentiële lavendelolie op een stukje papier gedaan en ook opgezogen. De volgende keren zal de stofzuiger een lichte geur van lavendel verspreiden. Slim, hé?
Mijn probleem is dat ik altijd wel goede bedoelingen heb, maar te laat in actie schiet. Er is dus een groot risico dat ik mijn stofzuiger niet meer onderhoud tot hij weer overstroomt van het vuil. Beloof mij dat jij reactiever zal zijn dan ik!
Want de lucht circuleert zoveel beter als de stofzuiger regelmatig onderhouden wordt. Begrepen?