We zijn eropuit getrokken om onze liefde elders te vieren. Zonder onze vrolijke kroost. Gewoon met twee. We hadden een kamer gereserveerd in een boerderijkasteel. Ik hou van die woordcombinatie. Rustiek en met charme. Authentiek en elegant.
Elke hoek van onze kamer was een bewonderende kreet waard. Maar wat ons het meest verbaasde was de badkuip. Die was in de open haard geplaatst. In de enorme stenen schouwmantel die ooit een onderkomen geweest moet zijn voor wilde vlammen. Het bad zat verscholen onder de stenen versieringen, tegen de achterwand. Zo breed was de open haard! Zo mooi, dat witte bad in deze grijze setting. En zo leuk, dat contrast tussen het warme water en de koude muur.
Dus baadden we in het geurige schuim, precies op de plek waar de vlammen ooit de enorme kookpot likten. Ik denk graag na over deze overlapping van "tijd en ruimte". Even waren wij de marinerende varkensschenkel. En wat voor één! En daar zaten we allebei, stil in de badkuip. De geur van rozemarijn. Het enige wat nog ontbrak was zout, peper en bouquet garni om het compleet te maken.
Een douchekop: weg charme…
Mijn vriend is geobsedeerd geraakt door de douchekop. We wisten niet hoe je hem moest bedienen. Eerlijk gezegd kon het me geen moer schelen. Ik heb het geprobeerd: het lukte niet. Klaar. Maar mijn vriend kon het niet loslaten. Hij zou niet uit bad komen voor hij het mysterie van de werking van de fameuze zilveren douchekop had opgelost. Zo verloor ik de strijd. Douchekop-Mila: 1/0. Ongelooflijk maar waar. Zucht.
Hoewel ik hier en daar graag ideeën oppik om thuis na te bootsen, is het duidelijk dat ik dit idee waarschijnlijk niet zou meenemen in ons leven. Tenzij we de Lotto winnen, zullen we immers nooit zo’n open haard in huis hebben. En wat heel zeker is, dat kan ik je zeggen, is dat we ook niet dezelfde douchekop zullen hebben! Mijn ego staat op het spel!
Open Immovlan