Tijdens onze vakantie in de Vogezen hadden we een huisje gehuurd dat heel mooi en comfortabel was. Toch was er een minpuntje: er was geen vaatwasser. Nou, geloof het of niet, ik vond het echt cool. Thuis vul ik de vaatwasser en de kinderen maken hem om beurten leeg. Een eenzame klus in automatische modus.
Hier samen de afwas doen, werd zowaar een feestje. We kletsten en lachten tussen het schuim. Net als in de goede, oude tijd! Ja, ik weet het, ik weet het. Ik ben vaak ouderwets. Wanhopig ouderwets. Maar ik geef de voorkeur aan een leven samen met anderen.
Een gezellig moment!
Ik mag niet liegen: mijn tiener komt niet graag mee afdrogen. Maar toen hij eenmaal bezig was, vertelde hij me veel dingen. Een vertrouwelijk klapje tijdens de afwas. De meisjes daarentegen maakten er overal een zootje van. Maar ze lachten zich gek. Iedereen stak om de beurt een handje toe. En zo werd dit afwasmoment, dat elke dag drie keer moest gebeuren, nooit een karwei dat hen deed zuchten. Prachtig!
Nee, ik spuug niet in de soep!
Het is natuurlijk fijn om je pannen niet elke avond met de hand te hoeven schrobben. Maar van tijd tot tijd is het nog steeds verdomd leuk om terug te keren naar een eenvoudiger, minder geassisteerd en minder robotachtig leven. Laten we eerlijk zijn: we willen regelmatig onze batterijen opladen door de eenvoud op te zoeken.
Natte handdoeken. Kleurrijke wasknijpers. Zachte wind en sterke zon. Als een geur van nostalgie tegen een achtergrond van de tuin en boeketten narcissen. Afwassen met de hand, met mensen van wie je houdt, soms is dit gewoon een klein moment van geluk.
Open Immovlan