Kintsugi, ken je dat? Een sushi met meer smaak? Helemaal niet! Het gaat om een eeuwenoude Japanse techniek om objecten te repareren door ze mooier te maken. Je benadrukt hiermee hun breekbaarheid en breuklijnen met echt goudpoeder. Een leuk idee, niet?
Letterlijk betekent het woord "gouden voeg". Om de herstelling met goud perfect uit te kunnen uitvoeren, heb je weken, maanden nodig. Maar je kent me inmiddels: geduld en ik, dat zijn er twee.
Logischerwijs had ik moeten wachten tot er een vaas uit de kast viel om de techniek te testen. Maar hoewel ik altijd dingen kapot maak, heb ik nog nooit iets uit elkaar laten vallen sinds ik kintsugi wilde proberen.
Exploderende schotels werken bevrijdend!
Dus namen we een grote porseleinen schaal die ik al eeuwen op een rommelmarkt probeer kwijt te raken, en lieten hem opzettelijk vallen. Deze fase was erg leuk: de kinderen waren zelfs teleurgesteld dat we bij deze ene gebroken schotel stopten. Ik geef toe: er is iets bevrijdends aan het kapot slaan van de vaat.
Het reparatiestadium
We zetten de zes stukken in elkaar: netjes en schoon. We hadden het goed gedaan. We legden de puzzelstukjes weer in elkaar om het geheel te herstellen. De techniek vraagt om lak als bindmiddel te gebruiken, maar in plaats daarvan haalde ik mijn epoxylijm boven. Je hoeft geen geld uit te geven aan een probeersel.
Voor de kleine gaatjes…
Het moet gezegd dat deze speciale lak (Urushi) vooral nodig en ideaal is als er een stuk aan het voorwerp ontbreekt. Je mengt het met steenpoeder (Tonoko) en vult de gaten op. Maar dit was bij ons niet het geval: het schaaltje was perfect weer samen te stellen. De meest gemotiveerden kunnen zelfs proberen het voorwerp op een originele manier te repareren door een stuk van een ander voorwerp te kiezen. Verbluffend!
We wachtten om de lijm volledig hard te laten worden. Als je de techniek met de aanbevolen producten doet, moet je tussen de 7 en 14 dagen wachten om de lak langzaam te laten uitharden. Mijn lijm deed het werk in veel minder tijd. We schuurden voorzichtig de overtollige epoxy weg: de littekens waren er.
We brachten daarna een heel dun laagje zwarte lak aan op de krassen en deden de volgende dag hetzelfde met een rode lak. Met een heel dun penseeltje borstelden we gouden glitter langs alle reparaties. Dat was een vergissing. Goudkleurige verf zou een betere keuze geweest zijn. Op onze opgelapte schotel leek het alsof een fee erop had zitten niezen.
We sloegen alle stappen over die normaal gezien het 22-karaats goudpoeder helpen te stabiliseren, polijsten en laten schitteren. Onze glitter had het niet nodig. Je hebt de wijsheid van een Japanse meester, of je hebt hem niet.
Uiteindelijk is het de bedoeling dat het voorwerp mooier gemaakt wordt, door de breekbaarheid uit te vergroten!
Het zou een ontroerend kunstwerk geworden zijn. En ik hou van het idee van deze weerbaarheid. Maar bij ons probeersel konden we niet echt spreken van een verfraaiing.
Mijn zoon zei dat het nog minder goed zou verkopen op de rommelmarkt. Mijn dochter stelde voor dat we het buiten aan de deur zetten, om weg te geven. Ik overwoog naar het containerpark te gaan. Maar laat je niet afschrikken door ons gebrek aan talent: probeer het! Met meer geduld, perfectionisme en vooral met de juiste uitrusting. Je kunt zelfs kits vinden op internet!
Open Immovlan