Mijn gazon ziet af van de warmte. En dat is zachtjes uitgedrukt. Het is volledig verbrand en verkleurd. Het mooie groen heeft plaatsgemaakt voor een droevig beige. Als je er met blote voeten over stapt, prikt het zoals stro.
Ik probeer nochtans om niet te vaak te maaien en ik bewaar altijd een bepaalde hoogte. Maar het is duidelijk dat die techniek niet efficiënt is.
Daarom ga ik anders aan de slag en een nieuwe manier van maaien proberen, die ook wel gefaseerd maaien genoemd wordt. Ik heb die werkwijze al in verschillende parken gezien. Het doel is om een pad te creëren waarmee je toegang hebt tot de verschillende delen van de tuin en de rest te laten groeien, leven en ademen.
Je kan een recht pad maken, maar bochten zijn de trend en dat vind ik wel mooi. Het is zachter, fantasierijker, vrolijker. Mijn tuin is niet erg groot, maar wel groot genoeg om enkele doorgangen te maken. In mijn geval moet ik tot het einde van de tuin geraken om mijn was op te hangen en ik moet toegang hebben tot mijn droombank.
De paden zijn zo omgeven door hoger gras dat een bepaalde vochtigheidsgraad bewaart en zo een intense droogte van de grond helpt vermijden. De grond wordt niet direct geraakt door zonnestralen, wat positief is voor het gras. Ook nuttige insecten vinden gemakkelijker wat ze nodig hebben. Klavers, madeliefjes, boterbloemen: het gazon wordt al snel een mooi boeket.
Het idee is om de maaihoogte te diversifiëren naargelang de plek. Je beslist zelf hoe vaak je maait en welke weg je daarvoor volgt. De weg kan wisselen, om te vermijden dat je telkens dezelfde plekken maait. De moeilijkheid is een balans vinden tussen een gazon dat zijn gang gaat en weer groen wordt en een nonchalante look. Hoe kleiner de tuin, hoe meer je daarvoor moet oppassen.
Hoe dan ook, mijn lief is blij: hij maait het gras en door het gefaseerd maaien heeft hij vier keer minder werk! Minder doen om beter te doen, het is soms mogelijk!
Open Immovlan