De buren hebben metalen grilles geplaatst, ter vervanging van de oude betonplaten die de geest gegeven hebben. Mooi. Maar ook raar, want we waren het gewoon dat we niets van elkaar zagen, terwijl we nu alles bloot geven. Dat is natuurlijk niet het einde van de wereld: ik heb niet de gewoonte om naakt te liggen zonnebaden in mijn ligzetel. Maar toch…
Ik was dus blij toen ik zag dat de buurman de openingen in de afrastering begon op te vullen met PVC stroken ‘inkijkbescherming’. Ook hij wilde duidelijk zijn privacy terug. Een stuk voor de draad door, een stuk achter de draad, en dat over heel de breedte: ik dacht dat hij de ganse dag bezig zou zijn met het door de draad vlechten van de rollen plastic.
Hij had gekozen voor bruine pvc met de look van hout: niet slecht. Ik weet dat er heel wat mogelijkheden zijn: rode of witte imitatiebakstenen, iets wat lijkt op natuurlijke en plantaardige vezels, … enzovoort. Er zijn ook rollen verkrijgbaar in effen kleuren: maar dan is het resultaat misschien saaier. Nu ja, dat is natuurlijk kwestie van smaak.
Ik vond het resultaat erg mooi: de illusie was perfect. Ik moet wel toegeven dat ik in eerste instantie eerder sceptisch was: plastic is niet mijn ding. En ik was bang dat het er een beetje smakeloos uit zou zien. Maar dat bleek niet zo. Vanop afstand lijkt het echt op houten panelen. Ik ga hier en daar klimplanten laten groeien. Een aankleding met bloemen, dat maakt het geheel nog mooier.
De prijs ligt rond de honderd euro voor dertig meter, en je vindt ze gemakkelijk in doe-het-zelfzaken of op de websites van discount-winkels.
Het enige echte advies dat ik je kan geven is dat als je, net als mijn buurman, op het idee komt om je omheining te bekleden met deze ‘privacystrips’, je ervoor moet zorgen dat de hekken stevig verankerd zijn in de grond. Want als je de gaten tussen de schuttingdraden opvult, kan de wind er niet naar believen doorheen en heb je tien keer zoveel druk! Het zou zonde zijn als je werk letterlijk wegwaait…
Open Immovlan