Vakanties zijn altijd het perfecte moment voor nieuwe ontdekkingen. In de plattelands-gîte waar we onlangs onze koffers neerzetten, werd ik verliefd op de luiken. Ze waren met de hand beschilderd.
Van die ouderwetse luiken katapulteren mij sowieso al terug naar mijn jeugd: ik zal me mijn hele leven lang de ochtenden en avonden herinneren dat ik met mijn grootvader de grote houten luiken ging openen of sluiten in het vakantiehuis dat we elk jaar huurden. Elk van de kleinkinderen moest geduldig zijn of haar beurt afwachten om met grootvader mee te gaan om zich met de luiken bezig te houden.
In mijn volwassen leven zijn luiken plastic schotten die elektrisch omhoog en omlaag rollen. Nul charme…
Toen ik in de gîte de luiken ontdekte, geraakte ik er helemaal door in de ban: ik herontdekte de bewegingen die ik deed mijn kindertijd. Het zit soms in een klein hoekje, het geluk!
Toch waren deze luiken veel mooier dan die in het huis waar ik de zomers van mijn jeugd in doorbracht. En dus wilde ik met je delen wat ze zo speciaal maakt.
Op de kant van de luiken die overdag aan de buitenkant te zien was, waren delicate roze en witte bloemen geschilderd. Een mooie manier om bloemen toe te voegen aan de gevel van de gîte en die op het moment dat je naar bed gaat en de luiken sluit de kamer te laten opfleuren.
Het doorleefde hout van de luiken was eerder vergrijsd dan bruin. Het was in elk geval authentiek en ruw. De bloemen waren er simpelweg op getekend. De lange, lichtgroene stelen golfden fijntjes over het hout.
Een versiering die niet veel gekost had om te maken en die van het gewone iets buitengewoons had gemaakt!
Open Immovlan