Om de kamer van haar baby in te richten,wilde mijn kleine zus iets zelf maken. En ze had zelfs een duidelijk idee in haar hoofd: mandala’s op de muur schilderen. Die moeten zorgen voor een kamer die tegelijkertijd kleurig is en zen. Voor een ontspannen en rustige baby. To zover had ik er niks op tegen. Maar toen ik zag dat ze stencilpatronen wou kopen, kreeg ik het benauwd.
Stencils aanbrengen op muren, da’s altijd lastig. Mijn eigen ervaringen op dit vlak zijn zelfs rampzalig. Ten eerste lekt de verf erdoorheen en kruipt vervolgens onder het plastic, waardoor het resultaat niet meer te redden is! Ten tweede zorgt de droogtijd van elk motief ervoor dat je uren moet wachten. En tot slot zorgt het over elkaar leggen van het stencilsjabloon ervoor dat er stukken opgedroogde verf los komen. Kortom, een nachtmerrie die ik niet opnieuw wilde doorstaan.
En dan heb ik het nog niet eens over het feit dat mandala’s per definitie complex zijn om te maken: het palet aan kleuren dat je nodig hebt, is enorm en de stukken die ingekleurd moeten worden, zijn klein.
Ik stelde een ander idee voor!
Samen kozen we een redelijk eenvoudige mandala, gewoon op een blad papier, en projecteerden die op haar muur met behulp van een retroprojector. Zoveel properder en gemakkelijker. Je hoeft alleen maar wat met de knoppen van de projector te spelen om het patroon de grootte te geven die je wil, om vervolgens de randen van de vormen te traceren met een gewoon potlood. We hebben het patroon vijf keer gereproduceerd. Telkens in verschillende afmetingen.
Het vervolg van de operatie was minutieus teamwerk!
We haalden de kleine potjes verf boven die ze had uitgekozen en spraken af dat we de motieven telkens dezelfde kleur zouden geven. Zo gingen we stap voor stap te werk. Alle druppels in fel oranje. Alle cirkels in donkergroen. Enzovoort.
We waren de hele dag bezig!
Dat deden we op ons dooie gemak. Met muziek. Het was even ontspannend als in mijn kleurboek bezig zijn met viltstiften. Een schilderklus waarmee je je hoofd leeg kan maken: er is niets anders dat telt dan de kleine ruimte die je met kleur moet bedekken. Zonder buiten de lijntjes te kleuren natuurlijk.
Rest ons nu enkel nog te beslissen of we al dan niet een zwarte lijn aanbrengen rond de randen van de geschilderde motieven. Willen we een strakkere look of eerder een zachter effect? We zullen zien.
Wat het ook wordt, de baby zal gehypnotiseerd zijn door onze mandala’s. Meditatie, rust, heerlijke dromen en vredige nachten… het staat allemaal op het programma.
Open Immovlan