Mijn broer is verhuisd. En zoals altijd wanneer je je intrek neemt in een kleinere woning, had hij veel spullen op overschot.
Onlangs ging ik bij hem op de koffie en mijn oog viel op een imposante opbergkubus. Je weet wel, die kubussen die bestaan uit zijwanden en een achterwand. Hij was een beetje beschadigd: krassen en hier en daar wat extra kleuren.
Ik maakte er plaats voor in mijn auto. En in mijn leven. Ik ging de kubus verwennen en aankleden voor de feestdagen.
Ik heb de krassen voorzichtig weg geschuurd: hij moest aan alle kanten volledig egaal zijn. Daarna maakte ik hem schoon: ook al zou het oppervlak verdwijnen, bedekt met een glanzend laagje, dan nog verdiende hij het om helemaal afgestoft te worden.
Ik had een dun stuk MDF uitgezaagd: dat zou het open gedeelte van de kubus afsluiten. Ik gebruikte hiervoor simpelweg sterke lijm. De rand van de kast was breed genoeg om het MDF op zijn plaats te houden. Maar gebruik gerust spijkers als je je daar beter bij voelt.
Daarna haalde ik diep adem: ik ging mijn ‘spiegel’ in folievorm uitrollen op elke kant van de kubus, behalve de kant waarmee hij op de vloer stond. En ik moet toegeven dat het me wat stress bezorgde. Je zal geen schoolboek vinden dat ik ooit heb gekaft zonder luchtbellen of kreuken.
Je moet bij-zon-der precies zijn!
Ik ging tergend langzaam te werk. Ik begon aan de onderrand van één van de zijwanden en ging, zonder de folie door te knippen, door naar de bovenkant van de kubus. Aan de achterkant ging ik verder met het aanbrengen van de folie, helemaal tot beneden. Drie oppervlakken waren op die manier bedekt zonder ook maar één keer te hoeven knippen.
Ik had iedereen gewaarschuwd om me niet te komen storen. En de radio uitgezet. En ervoor gezorgd dat mijn hart stopte met kloppen. Mijn bankkaart kwam goed van pas: daarmee kon ik centimeter na centimeter opschuiven, ervoor zorgen dat de folie goed hechtte aan de oppervlakken en fouten vermijden. Ze hielp me ook om de randen goed te markeren. Met de schaar knipte ik af wat er aan elke kant uit de kubus stak. Tot op de millimeter!
Daarna bedekte ik elk van de twee overgebleven oppervlakken met een voorgesneden stuk folie. Ook hier corrigeerde ik het resultaat door de randen van de folie gelijk te snijden met de randen van de kubus. Het enige dat nu nog restte was om de doorzichtige plastic beschermfolie te verwijderen die op de ‘spiegel’ kleefde.
Het resultaat is adembenemend: het schittert en is super feestelijk. Ik heb mijn spiegelkubus een plaatsje gegeven in de hoek van de kamer en er twee plantjes op gezet. Om te spelen met reflecties en licht.
Dit wordt zonder twijfel de ster van mijn feestavonden: het enige wat nog ontbreekt, is een stroboscoop!
Open Immovlan