Eigenaars die steeds selectiever worden, prijzen op de huurmarkt die hoge toppen scheren en kwalitatieve panden die steeds zeldzamer worden… een woning vinden wordt stilaan een echt hindernissenparcours voor kandidaat-huurders.
Huurder zijn was nog nooit zo moeilijk! Er zijn heel wat factoren die het huurproces bemoeilijken voor zijn die op zoek zijn naar een huurwoning, te beginnen met het feit dat de vraag vaak groter is dan het aanbod. In sommige regio’s, vooral in grote steden, overstijgt de vraag naar woonruimte immers in grote mate het aanbod, waardoor de huur natuurlijk zal stijgen en verhuurders zich selectiever gaan opstellen, wetende dat het niet moeilijk zal zijn om een huurder te vinden. Voeg daar de toenemende verstedelijking in deze overvolle steden aan toe en de druk op de lokale vastgoedmarkt neemt toe, met als gevolg dat ook de prijzen stijgen.
Maar daar houdt het niet bij op. In het huidige klimaat van stijgende rentevoeten en banken die steeds voorzichtiger worden, heeft de middenklasse niet meer zo gemakkelijk toegang tot de markt van de koophuizen als vroeger. Dus gaan ze logischerwijs huren terwijl ze wachten op betere tijden. Als gevolg daarvan zit de huurmarkt propvol met een massa huurders die geen eigen huis willen of kunnen betalen, en met mensen die van plan waren om te kopen maar gezien de huidige omstandigheden hun plannen (al dan niet tijdelijk) hebben moeten opbergen. Voeg daarbij een verouderend park van sociale huurwoningen dat te traag wordt vernieuwd en je hebt een markt die niet in staat is om aan de steeds groeiende vraag te voldoen.
Discriminatie op de woningmarkt, een realiteit
Het is in deze gespannen context dat Unia, de onafhankelijke openbare organisatie die strijdt tegen discriminatie en gelijke kansen bevordert, een studie maakte over de discriminatie op de woningmarkt. Op dit vlak blijft Wallonië in ons land het slechtst presteren. Van de 142 dossiers die door de organisatie in Wallonië werden geopend (257 dossiers voor heel België), was 57% van de huisvestingszaken die door de organisatie werden geïdentificeerd het gevolg van inkomensdiscriminatie. Dat is 2,5 keer meer dan in het Brussels Gewest en vier keer meer dan in Vlaanderen! Veel weigeringen door verhuurders hebben te maken met het feit dat de kandidaat-huurder een OCMW- of werkloosheidsuitkering ontvangt.
Hoewel verhuurders natuurlijk het recht hebben om informatie te vragen over hun toekomstige huurders, moeten ze dit doen met respect voor de wooncode die bepaalt welke informatie mag worden gevraagd, om zo discriminatie te vermijden.
Wat mag de eigenaar vragen?
Bij het opstellen van het huurcontract mag de verhuurder vragen naar de voor- en achternaam van de kandidaat-huurder en een document dat de identiteit van de huurder en diens handelingsbekwaamheid om een huurcontract te ondertekenen bevestigt. De verhuurder mag ook vragen naar een communicatiemiddel zoals een telefoonnummer, e-mailadres of postadres. De verhuurder mag ook om een document vragen waarmee hij het aantal personen in het huishouden kan vaststellen. De verhuurder heeft ook het recht om de kandidaat-huurder te vragen naar de omvang van zijn of haar financiële middelen, of op zijn minst een schatting daarvan, en zelfs naar bewijzen van eerdere huurbetalingen. Tot slot kan de verhuurder het bestaan van deze middelen verifiëren aan de hand van documenten zoals een loonbrief of bankafschriften.
Open Immovlan