Toen mijn kinderen klein waren, hadden ze lakens met een rits: dat maakte het mogelijk om het dekbedovertrek aan de matrashoes te bevestigen. Hun dekens vielen nooit van het bed en ‘s ochtends hoefde je alleen maar de rits te openen om te luchten. Wat een droom.
Nu zijn ze groot, erg groot. En elke avond is het een hele klus om de bedden op te maken voordat ze gaan slapen: hun dekbedden liggen als een bal in het midden van de hoes. Of half uit hun hoes, alsof ze ‘s nachts aan het worstelen zijn.
Hoe dan ook, ik hoor ze elke dag mopperen (en dan zeg ik het nog beleefd). Dus besloot ik in te grijpen en haalde mijn naaidoos tevoorschijn: mama schiet ter hulp!
Stap 1: knopen naaien om de verschillende hoezen te sluiten. Vaak heeft de opening waar het dekbed in moet geen sluiting. Het kostte me al twee dagen om 6 knopen langs de openingen van de dekbedovertrekken te naaien. Ik ben niet zo handig…maar wel een doorzetter!
Stap 2: zoek grote en stevige veiligheidsspelden. Je moet het dekbed (met de hoes eromheen) op het bed leggen voordat je de veiligheidsspelden in de matras steekt (aan de voetkant natuurlijk). Ik heb er 4 gebruikt om het onderste deel van het dekbed goed aan de rand van het bed vast te maken.
De methode leek onfeilbaar: ‘s ochtends hoefden de tieners alleen maar de bovenkant van het dekbed naar beneden te vouwen; ‘s avonds hoefden ze het dekbed alleen maar over hun hoofd te trekken.
Hoewel het trucje voor mijn dochter werkte, was het een mislukking voor mijn zoon: hij slaagde erin het dekbedovertrek te scheuren door aan de veiligheidsspelden te trekken. Wanhoop. Maar ik probeerde het nog een laatste keer en ik denk dat het nu gelukt is.
Ik pakte een oud paar bretellen en bevestigde een eerste clip aan het dekbedovertrek: ter hoogte van de kuiten, aan de kant van de muur. Ik haalde de bretel onder het matras door en pakte de andere kant van het dekbedovertrek vast met de tweede clip. Ideaal: de tiener met grote voeten kan nu zijn voeten aan het einde van het bed laten uitsteken zonder zijn deken te verliezen.
Een moedige mama, dat ben ik. Ja, toch?