Online ontdekte ik een soort afsluiting dat met deed twijfelen: ze reflecteerde. Omdat ze van spiegels gemaakt was weerspiegelde ze het landschap rondom, en creëerde daardoor een interessant spel van superpositie.
La barrière invisible de Alyson Shotz sur https://t.co/vzDUre1Dry pic.twitter.com/QOrVP0496S
— Rincevent (@Rincevent_) April 28, 2020
Op het eerste gezicht vond ik het resultaat verrassend. Het had iets feeërieks, kunst en natuur gecombineerd in een trompe-l’oeil. Een deel van het landschap lijkt wazig en veranderlijk, afhankelijk van waar je het geheel bekijkt. Het is bijna als een deur naar een fantastische wereld. Het zorgt ervoor dat je kan spelen met het concept van grenzen. En de perceptie van de dingen om ons heen.
De Amerikaanse kunstenaar Alyson Shotz kwam op het idee om de ruimte van een park op Long Island op deze manier af te bakenen. Een omheining van glazen parels en staaldraad die de omgeving weerspiegelt, de seizoenen reproduceert en zorgt voor verschillende visuele effecten. Mooi, origineel en discreet.
Maar daar wringt het schoentje: deze bijna onzichtbare barrière is tegelijkertijd ook een gevaar. Vogels en andere dieren zien het hek niet. Kinderen (of verstrooide volwassenen, zoals ikzelf!) ook niet. Het is makkelijk om je in te beelden wat tot wat voor soort schade dat kan leiden!
Ik ben geen ontwerper of kunstenaar, maar ik denk dat er een manier moet zijn om het surrealistische en het geruststellende te combineren. Je zou er bijvoorbeeld voor kunnen kiezen om slechts een paar spiegelende elementen tussen de andere te plaatsen. Of slechts een deel van het hek reflecterend maken. Dat is een manier om te spelen met reflecties, maar toch schade te voorkomen. En zo een vleugje lichtheid en magie toe te voegen aan de hekken.
Hoe dan ook: ik heb altijd een zwak gehad voor spiegels in de tuin. Ik heb er thuis zelfs verschillende, verstopt tussen de planten.
Alles draait natuurlijk om matiging: een beetje, maar niet teveel. En dat geldt voor alles!
Open Immovlan