Wandelen, da’s is mijn ding! Samen met mijn vriend doe ik niets liever. Uren aan een stuk. Op die manier ontdekken we streken, dorpjes en kleine stukjes paradijs. En we worden enthousiast over huizen: de kleuren die ze hebben, de steen die gekozen werd, de indeling…

Onlangs waren we in de stad Beloeil, in de provincie Henegouwen, en we werden verliefd op de ramen die een oude boerderij sierden. De ramen waren in de gevel verwerkt en een aantal zaken zorgden ervoor dat ze mooi oogden.
Op de oude stenen vensterbanken stonden rieten bloembakken gevuld met witte, wollig ogende geraniums. Massieve houten luiken, zacht grijsgroen geschilderd, omlijstten de ramen. En een stuk oude balk, in dezelfde kleur geschilderd, accentueerde het geheel en creëerde een perfecte symmetrie met de vensterbanken. Dat alleen al was charmant!
Maar wat ik nog nergens had gezien, en wat ik je wilde tonen, was het decoratieve element dat aan de balk hing: een stuk metaal, ook grijsgroen geschilderd, en opgebouwd uit arabesken en plantenmotieven. Het midden ervan liep iets schuin naar beneden en omzoomde de raamopening op een verfijnde en elegante manier.
Eerlijk gezegd zijn mijn vriend en ik het zelden ergens over eens. Meestal zijn onze wandelingen gevuld met debatten om de ander ervan te overtuigen dat het ene huis mooier is dan het andere. Maar in dit geval sprak deze raamversiering ons allebei aan. Het is zeldzaam genoeg om het vermelden waard te zijn!
Ik heb een foto voor je gemaakt: ik kan me voorstellen dat de eigenaar het gewend is dat mensen lyrisch zijn over zijn façade.
Het is zo’n mooi idee dat ik in het achterhoofd hou voor wanneer ik ook ramen heb die ik moet aankleden!