De laatste tijd maakt het elektrisch rolluik in de keuken flink wat lawaai. Het loopt wat schokkerig, rolt op met horten en stoten. Het lijkt te trillen en gaat niet vlot omhoog. En eerlijk gezegd, ik snap het wel: zelf heb ik ook moeite om uit bed te geraken aan het einde van het schooljaar.
In elk geval: elke ochtend vrees ik dat het rolluik plots halverwege blijft steken. Daarom nam ik dit weekend het heft in eigen handen.
Ik begon met de stroom uit te schakelen – veiligheid voor alles.
Daarna heb ik de omkasting opengemaakt: dat had ik nog nooit gedaan sinds de installatie, een paar jaar geleden. Ik heb mijn zoon moeten vragen om te helpen: ik was bang dat ik niet sterk genoeg zou zijn.
Je wil niet weten wat ik in die kast vond! Dode insecten, hopen stof, spinnenwebben… Ik heb alles zo goed mogelijk met de stofzuiger verwijderd. De kast heb ik helemaal schoongemaakt. Vervolgens heb ik het rolluikblad naar beneden gelaten om de lamellen één voor één af te vegen met een vochtige doek – aan beide zijden.
Wat me het meest stresseerde: de geleiders aanpakken.
Ik nam het siliconen smeermiddel erbij en spoot het voorzichtig in de rails. Gewoon vet gebruiken zou in dit geval een grote fout zijn. Dat maakt het rolluik juist ‘kleverig’, terwijl siliconenspray het ‘glad’ maakt.
Alles weer netjes in elkaar gezet. Stroom opnieuw aangezet. Stilte. Soepelheid. Gemak. Gehoorzaamheid. Geluk. Wat een opluchting als alles zo vlot verloopt.
Zoals altijd had ik het gevoel dat ik het eerder had moeten doen: ik wacht telkens tot iets vastloopt voor ik ingrijp. Terwijl het zo’n fijn gevoel geeft als alles loopt en schuift zoals het hoort!
Open Immovlan